Wanneer de omgeving waarin we opgroeien langdurig onveilig blijkt te zijn, ontstaat ontwikkelingstrauma.
Ontwikkelingstrauma is een term die wordt gebruikt om de impact van vroege, herhalende mishandeling, verwaarlozing, verlating en nadelige ervaringen weer te geven die een kind meemaakt binnen belangrijke relaties. Dit trauma kan zich openbaren in het volwassen leven door verstoorde sociale en/of partnerrelaties, weinig tot geen besef van het innerlijk gevoelsleven, een continue staat van overleven, afwijzing ervaren, niet gehoord of onveilig voelen. Instinctieve of emotionele reacties op basis van vluchten, vechten of bevriezen, of gaan zorgen voor een ander (in plaats van jezelf) in ogenschijnlijk simpele omstandigheden. Die omstandigheden kunnen echter voor iemand die getraumatiseerd is geraakt, té overweldigend zijn en een (onbewuste) stressreactie opleveren met in het slechte geval als reactie: jezelf afsluiten naar je omgeving of dissociëren (een verstoring van normaal psychisch functioneren, wat ten dienste was onder bedreigende omstandigheden, maar in normale omstandigheden de interactie met anderen juist blokkeert).
Maar het kan ook andersom en zich uiten in een aanvallende vorm van communicatie of terugtrekken en emotioneel reageren vanuit een gevoel van onmacht en onrechtvaardigheid in de bejegening naar jou.
Vaak is er ook sprake van een verstoord lichaamsbesef (bijv. door het niet voelen van het lichaam rond het hartgebied, schouderbladen, buik of onderlijf, gevoelsverlies in een been of hand).
Of er is sprake van een existentiële eenzaamheid of alleen zijn, masker- of clownsgedrag, een verloren en zwervend gevoel, geen eigen plek of rol in het leven, een vaag of mistig hoofd, opgesloten voelen (onvrij), een gevoel van zinloosheid of innerlijke leegte.
Standaard proberen we vanuit het hoe en waarom van dingen te analyseren of verklaren, oplossingen te zoeken voor (langdurige) stress, ervaren onze reacties als raar of vaag - on(be)grijpbaar. Daarbij wordt de eigen wijsheid van het lichaam vergeten en daar ligt in deze therapievorm juist de nadruk op.
Wanneer je aan het strand loopt, laat je voetstap een afdruk achter in het zand, dit gebeurt ook bij overweldigende ervaringen in het menselijk lichaam en laat een 'spoor' achter. In deze mindfulness based therapievorm onderzoeken we dat spoor, de lichamelijke en (on)bewuste reacties aangestuurd vanuit autonome zenuwstelsel én het brein.
Zo maken we het onbewuste bewust, waardoor je anders leert omgaan met stress in je leven en jezelf reguleren (van onveilig naar veilig gaan). Een neveneffect hiervan is dat er ontspanning en rust optreedt in stressvolle situaties en meer lichaamsbesef.
in deze mindfulness based therapievorm is leren ervaren door focussen, ademtechnieken en meditatieve oefeningen gericht op lichaam en geest een krachtig hulpmiddel. Naast echt je verhaal kunnen doen, naar iemand die neutraal en oprecht luistert vanuit compassie. Niet om het gebeurde te herbeleven, maar om het een plek te leren geven en door te gaan met LEVEN in plaats van OVERLEVEN of VECHTEN tegen jezelf.
Het lichaam vertelt zijn/haar verhaal en het is aan jou om hiernaar te durven en leren luisteren vanaf afstand, beschouwend, onder deskundige en zorgvuldige begeleiding van Mariet.
Deze therapievorm wordt vergoed door een groot aantal verzekeraars vanuit de aanvullende verzekering. Deze therapievorm is eveneens geschikt voor lichte vormen van PTSS.